Yağmur yağıyor usul usul İstanbul'a.
Islanıyor sokakları.
İzliyorum, turuncu sokak lambasından akan damlaları.
Ve hava serin, toprak kokusu sarmış tüm şehri.
Gecenin sakinliğinde, düşüncelere bırakıyorum kendimi.
Bazen küçük bir tebessüm bazen de o tebessümün ardına saklanmış iki damla düşüveriyor gözlerimden.
Yağmura karışıyor sonra her yer.
Kimse bilmiyor hissettiklerimi, kimse göremiyor ruhumun darlığını.
Ben bile hissedemezken kendimi, başkaları ne yapsın?
Derin bir nefes alıp, kaldırıyorum başımı.
Yağmur ıslatıyor yanaklarımı, sanki elimden tutuyormuş gibi, sanki beni anlıyormuş gibi...
...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder