Bu Gün... -13 Aralık 2014 Cumartesi-

İçim sıkılıyor.

Huzurum yok bu aralar.

Tüm arkadaşlarım çalışıyor.

Bense hala bekliyorum.

İş başvurularının herhangi birinden geri dönüş olmadı.

Artık ben de mesleğimi yapmak istiyorum.

Artık ben de para kazanmak istiyorum.

İstediğim şeyleri almak istiyorum.

Beynim patlayacak gibi.

Artık boynum tartmıyor.

Hep bir baş ağrısı.

Hep bir mutsuzluk.

Bıktım.

Bunaldım.

Yoruldum.

Usandım.

...

Gebze'den geldik bu sabah İstanbul'a.
Hem de sabahın beş buçuğunda çıktık yola annem ve babamla.
Sabah namazını Ataşehir'deki Mimar Sinan Camii'nde kılabilmeyi nasip etti rabbim bu sabah.
Sonrasında ablamın evine kahvaltıya.
Simit ve sıcak ekmeği de unutma baba dedi telefonda abla. :)
Keyifle, bol sohbetle ve sıcacık duygularla edildi kahvaltı soğuk İstanbul'da.
Saat sabah onda geldi ayrılık vakti.
Ve annem ve babam döndü Gebze yoluna. 
:(

İstanbul gibi soğuk, yağmurlu ve kasvetliyim bu aralar.

Ama bakıyorum da İstanbul, arada kara bulutlarını dağıtıp güneşin o güzel pırıltılarını  üzerine serpiştirilmesine izin veriyor.

Benim bulutlarımsa çoğaldıkça çoğalıyor, siyahın daha koyu tonlarına bürünüyor.

Siyah tüllerle kaplanıyor dünyam.

...

Yarın ablamla dışarı çıkma düşüncemiz var.

Düşüncemiz var diyorum çünkü, son anda mızıkçılık yapabileceğimden şüpheleniyorum.

Bunu genellikle yaparım.

Bu kafayla iyi yaşıyorum ben ya.